साताका तीन लघुकथा हिमालयन दृष्टि र नमस्ते आधुनिक लघुकथा मञ्च बिचको सहकार्यमा सञ्चालित साप्ताहिक स्तम्भ हो । यस स्तम्भमा नमस्ते आधुनिक लघुकथा मञ्चको भित्तोमा साताभर प्रेषित लघुकथाहरू मध्ये मञ्चले छानेर पठाएका उत्कृष्ट तीन लघुकथाहरू प्रकाशन हुने गर्दछन् ।यस साताको (४९औँ) शृङ्खलाका लागि लघुकथाकार बिष्णु उप्रेतीको लघुकथा ‘बा'को भाग’, लघुकथाकार बासुदेव तिमल्सिनाको लघुकथा ‘वरको खोजी’ र लघुकथाकार रमेन्द्र कोइरालाको लघुकथा 'प्रधानमन्त्री’ उत्कृष्ट तीनभित्र परेका छन् ।१)
लघुकथा: ‘बा’काे भाग
✍️ बिष्णु उप्रेती
तुलसीकाे मठमा सारेकाे आधा घन्टापछि बाउले चारैतिर आँखा घुमाएर हेरे । लामाे सास फेरे । हातखुट्टा तनक्क तन्काए र प्वाक्क मुख बाउँदै प्राण छाेडे ।
छाेरीहरूमा रुवाबासी मच्चियाे । छाेराहरू खासखुस गर्न थाले । हतार हतार कान्छाले हातकाे औँठी खाेल्याे । बुहारीले जनैकाे साँचो चुडाएर बाउकाे काेठातिर पसिन्।
केहीछिनमा एउटा पुरानो, मैलो, कालाे झाेला ल्याएर बुढालाई दिँदै भनिन्- ” गरुङ्गो नै छ।” कान्छाले मुस्कुराउँदै झाेला समात्याे ।
यति नै बेला बाउकाे लासबाट एउटा आवाज आयाे । बाउ आफ्नै बाेलिमा भन्दै थिए- “तेरीमा बजिया हाे ! म त जीवनभरि तिमीहरूकै दास, नाेकरमात्र रहेछु, हैन ? बिसौँ वर्षदेखिको औँठी समेत खाेल्यौ हैन, पापी हाे।”
याे सुनेर जेठाले भन्याे- “जनैकाे चाबी कान्छाले लगेकाे छ । मैले त केही पनि पाइनँ बा ।”
यसैबेला टुप्लुक्क आइपुगेका पुरेतले भने- “पाप र धर्मकाे पाेकाे बाेकेर जानू बा ! अब बेला बेलामा तर्पण, पिण्ड दिन म लाइदिउँला । तपाईँको भाग, जीवनभरकाे आर्जन, जे भने पनि तेत्ती हाे।”
२०८०/०९/२२
बिर्तामोड झापा
२.
लघुकथा: वरको खोजी
✍️ बासुदेव तिमल्सिना
“साधुराम दाइ ! लौन, मेरी छोरीलाई एउटा मिल्दो केटो खोज्नुपर्यो । हजुरलाई थाहै छ । मेरी छोरी अधिकृतस्तरको नोकरी गर्छे । पढाइलेखाइमा पनि अब्बल छे । मेरो घरव्यवहार सबै त्यसैले थेगेकी छे ।” कुलमानले आफ्नो समस्या राखे ।
“कस्तो केटो चाहियो ?”
“राम्रो जागिर होस्, धनीमानी होस् । एक्लो छोरो होस् । पढालेखा होस् । घरमा कोही नहुन् किनभने घरपरिवारमा अरू भए भने छोरीले दुःख पाउँछे ।”
एकछिन सोचेपछि साधुरामले भने- “तैँले भनेजस्तै सबै कुरा मिल्ने एउटा केटो छ । म कुरा गरेर भोलि भन्छु है त ?”
भोलिपल्ट फेरि उनीहरूको भेट भयो ।
“के भो त दाइ कुरा ? केटोले बिहे गर्छु भन्यो ?” उत्सुक हुँदै कुलमानले सोधे ।
“बिहे त गर्छु भन्यो तर उसको पनि एउटा सर्त रहेछ । ऊ पनि केटीको परिवारमा कोही नभएको एक्ली केटीको खोजीमा रहेछ ।”
“अब कसरी हुन्छ त दाइ ?” कुलमानले चिन्ता व्यक्त गर्यो।
“नअत्तालिन । यसको पनि उपाय छ । भरे घर जाँदा अलिकति विष लिएर जा । केटी बाहेक सबै परिवारले खाओ । केटी मात्रै बाँच्छे । अनि त्यो केटोसँग म तेरी छोरीको बिहे गराइदिउँला ।”
लालबन्दी, सर्लाही
३.
लघुकथा: प्रधानमन्त्री
✍️ रमेन्द्र कोइराला
चिया दोकानमा गफ चल्दै थियो । एउटाले भन्यो- “अचेल सिडिओ कार्यालयमा लेखापढी बन्द भएर, पैसाको साह्रै अभाव भएको छ । “
“किन बन्द भएछ ?” अर्कोले प्रश्न गर्यो ।
“सबै अनलाइनबाटै गर्ने रे । बिचौलियाको काम छैन रे ।”
“कसले यस्तो काम गरेछ ? “
“नया सिडिओ महिला आएकी छ, उसैले ।”
“त्यतिमात्र कहाँ हो र ! हामीले निर्बाध रूपमा पारिबाट मोटरसाइकलमा सामान ल्याउथ्यौँ, त्यो पनि बन्द भयो ।” तस्करले भन्यो ।
“हाम्रो समेत कुरा सुनिदैँन ।” एक नेताले गुनासो पोख्यो ।
तिनीहरूको कुरा सुनिरहेको अलिक बुज्रुक व्यक्ति बिचैमा बोल्यो- “दलाली, तस्करी सबै बन्द भएछ, राम्रै भयो त । महिला न त बेलुकाको खानपिनमा सहभागी हुन्छिन् न त सेटिङ हुन पाउँछ । सेटिङ हुन पाएन भने घुसखोर , भ्रष्टाचार र ढिलासुस्ती पनि हुँदैन । सबै कुरा नियमपूर्वक हुन्छ । त्यसैले यी गतिविधि बन्द भएका हुन् । अब साँच्चिकै जिल्लाको विकास हुनेभयो ।”
यो गफतिर अघिदेखि ध्यान दिइरहेको दोकानदारले चिया घोट्दै भन्यो- “त्यसोभए देश विकासको लागि अब प्रधानमन्त्रीमा पनि महिला नै ल्याउनु पर्नेभयो ।”
इनरुवा-९, बबिया
०८०/९/२३