साताका तीन लघुकथा हिमालयन दृष्टि र नमस्ते आधुनिक लघुकथा मञ्च बिचको सहकार्यमा सञ्चालित साप्ताहिक स्तम्भ हो । यस स्तम्भमा नमस्ते आधुनिक लघुकथा मञ्चको भित्तोमा साताभर प्रेषित लघुकथाहरू मध्ये मञ्चले छानेर पठाएका उत्कृष्ट तीन लघुकथाहरू प्रकाशन हुने गर्दछन् ।यस साताको (४८औँ) शृङ्खलाका लागि लघुकथाकार नन्दलाल आचार्यको लघुकथा ‘लायक’, लघुकथाकार पी पी कोइरालाको लघुकथा ‘प्रायश्चित’ र लघुकथाकार हिमा आर.सी.को लघुकथा 'चरित्र’ उत्कृष्ट तीनभित्र परेका छन् ।१)
लघुकथा: लायक
✍️ नन्दलाल आचार्य
दस वर्ष पुरानै परीधानमा, रामचा आज फर्केको देखेर निराश भए उसका बाबु ।
बाबुका आँखामा उहीँ तस्बिर घुमिरह्यो । लेखपढमा बन्दै ध्यान नदिएको र कामकाज गर्न भनेपछि दाँतबाट पसिना छुटाएको कारण, रामचा बहिष्कृत भएको थियोे, बाबुको संविधानबाट ।
“मान्छे भएसी कि गरेर खानुपर्छ कि मरेर जानुपर्छ ।” घरबाट गलहत्याउने बेला यसै भनेका थिए बाबुले ।
रामचाले पनि आँखामा बारिएको दहको डिल भत्काएर दह आधा पारेको थियोे । आधा भने आँखाभित्रै पचाएर निस्केको थियोे ।
आमाबाबुको काख छाडेपछि र घरको छहारी नभेटेपछि रामचाले आफ्नो बानीमा पनि रूपान्तरण गरेको थियो । दृढ सङ्कल्पलाई साथी तुल्याएको थियो । मन जाँच्न सुरक्षित राखेको कपडा पहिरेर बाबुको सामु खडा भएको थियोे ।
“अझै हामी श्वासप्रश्वास गर्दैछौँ । उस्तै हालतमा के खान फर्केको ?” मुटुको किलो बलियो गरी ठोक्दै बाबुले भने ।
आफूलाई नचिनेकोमा रामचा झन् खुसी भयो । छोराको दिमाग खुस्केछ भनी बाबु अत्तालिए ।
“उहिलेको रामचा मरिसक्यो; म त अहिलेको रामचा हुँ बुबा ।” रामचाको बोली सिद्धिन नपाउँदै आठ जना भरियाले दलानमा भारी बिसाइसकेका थिए ।
२०८०-०९-१८ बुधबार, सिर्जनाकुटी, सिरहा
[२]
लघुकथा: प्रायश्चित
✍️ पी पी कोइराला
आज उसलाई फाँसी दिन लगिँदै थियो । उसको पैँसठ्ठी वर्षका बुढो बाउ दौडिएर आयो र छोराको खुट्टा समाएर रुँदै भन्यो- “मलाई माफ गर्देउ छोरा !”
छोरोले बुझेन । अत्तालिएर पछि सर्यो । भेला भएका मध्ये जजले चिनेर उसको बाबुलाई नजिकै बोलाएर भने- “यो के तमासा हो ? छोरोले त बहुलाएर हत्या गर्यो, गर्यो; बाबु किन खुस्केको ?”
बाबुले भन्यो- “त्यो अपराध मैले गरेको थिएँ, सर । यो निर्दोष छ । उसलाई छोड्दिनु ।”
जजले हतार हतार फाँसी रोकेर भने- “धन्न यसको बाउले बेलैमा आफ्नो कर्तुत कबुल गर्यो, नत्र त आज एउटा निर्दोषको ज्यान पो जाने थियो ।”
सबै कानुनी प्रक्रिया पुर्याएर बाबुको घाँटीमा डोरी बेरियो । जजले अन्तिम घडीको सङ्केत दिँदै गन्न थाले- “एक, दुई…।
छोरोले पनि सहनै सकेन । उसले जोडले करायो- “ए बा ! यो तपाईँले के गरेको ? खासमा मैले नै त बलात्कार गरेर मारेर फाल्देको हो । किन मलाई बचा’को बा, किन ?”
बुढा बाउले इसारा गरेर उसलाई नजिक बोलायो । अनि कानमा भन्यो- “तँ सानो छँदै अरूको लहैलहैमा आफ्नो धर्म र संस्कृति बहिष्कार गरी तँलाई राम्रो संस्कार सिकाउन नसकेर ठूलो अपराध गरेको रहेछु नि त !”
धरान१३
[३]
लघुकथा: चरित्र
✍️ हिमा आर. सी.
“हेर्नुस् त बुढा ! रश्मी दिदीले कस्तो राम्रो ठाउँमा गएर फोटो खिच्नुभएको ?” सरुले मोबाइल देखाउँदै भनिन् । उनलेे हेरेमात्र कुनै प्रतिक्रिया जनाएनन्
सरुले फेरि भनिन्- “हामी पनि कतै घुम्न जाउँ न फोटो खिचौँला !”
“तिमीलाई थाहा छ त, मलाई अफिसको कामले गर्दा फुर्सँदै हुँदैन भनेर कुनै दिन जाउँला नि !” उनले भने ।
“रश्मी दिदी आज पनि जाँदै हुनुहुन्छ । म पनि उहाँसँगै जान्छु अनि फोटो खिचेर आउँछु नि !” सरुले जिद्दी गर्दै भनिन् ।
“सरु ! रश्मी दिदीको बारेमा सबैले नराम्रो भन्छन्, अलि बिचार गर है ।” उनलेे सचेत गराउँदै भने ।
“तर उहाँले त राम्रै फोटो हाल्नुभएको हुन्छ त !” सरुले भनिन् ।
सरुको कुरा सुनेपछि उनलेे भने- “क्यामराले चित्र खिच्छ चरित्र होइन ।”
गुर्भाकोट ८, मेहेलकुना
कर्णाली प्रदेश सुर्खेत
२०८०/९/५ गते
हार्दिक धन्यवाद नमस्ते🙏आधुनिक लघुकथा मञ्च , हिमालयन दृष्टि र जय लघुकथा केन्द्रलाई साथै उत्कृष्ट हुने अादरणिय सर्जक नन्दलाल आचार्य अक्षान्त सर र अादरणिय सर्जक हिमा अार सिज्यु र मलाई बधाई तथा शुभकामना🙏❤️